bedaagde liefde

Geert Messelis

wij zijn de schakels
in een ketting
die steeds verder loopt
wij zijn uniek
maar minnen als een soort
als ieder die voor ons kwam
waren wij een overgang
naar zij die nu ook schakels zijn
jouw ogen zijn te moe
wat doet het er ook toe
dit is de eeuwigheid
gevangen in een nacht
je ligt verspreid op bed
een knuffel
ik wou dat ik twee paar armen had
een lappenpop, die als ze wakker wordt
vraagt naar de tijd
dit snijdt