INLOGGEN
«»

Ze had zo'n spijt

Haar blikken omfloerst door dikke zilte tranen van bitter leed,
ze had het hem nooit meer kunnen zeggen hoe het haar speet,

van haar bedrog, welk onderwerp ze beiden zorgvuldig meden,
om geen ruzie, om de kinderen; oh, er was altijd wel een reden,

zo abrupt was hij nu weggerukt, zo zinloos, zo futiel,
toen hij uitgleed met zijn fiets, en zo fataal op de stenen viel,

ze had hem nog willen zeggen: "bedankt voor jouw eeuwige trouw,
ik heb je lief, voor immer, ik hou van jou,"

nu moest ze over die muur van groot verdriet heenklimmen,
weg van geesten, demonen en schimmen,

en alleen verder, ze zou het doen voor de kinderen,
en zich door niets of niemendal laten hinderen,

hij zou haar daarboven wel vergeten voor dat stom avontuurtje,
het duurde alles bij elkaar tot slot nog geen uurtje.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 24-05-2018

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Ron Dietvorst
Actief sinds: 18-05-2018 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Ze had zo'n spijt’ van Ron Dietvorst zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.






Om dit gedicht toe te voegen aan je favorieten dien je ingelogd te zijn. Log dus eerst in op de website. Als je nog geen account hebt, maak dan een account aan op deze website.