een minnaarshand

Mark Ackaert

Borsten puntig naar het blauw azuur
het haar gebonden met een kraal
haar lijf gebruind van zonnevuur strak gespannen
glanzend kaal
vloeiend glooiend als het zand
en op haar buik een minnaarshand

De hand strijkt strelend heen en weer
Er loopt een rilling door haar maag die weet wat komt
want menig keer ging deze hand van hoog tot laag

Vingers roeren elke snaar tot onderhuids muziek ontstaat
Passioneel klinkt diep in haar dwingend obstinaat de maat

Het ritme stuwt de spanning op
Muziek en klank gaan wild te keer
De bolero stijgt naar de top ebt weg
en keert nog feller weer

De klank verwordt tot wilde chaos
De vellen van de pauken scheuren
Cello’s springen snaren los
en klanken monden uit in kleuren

Muziek en kleuren schreeuwen luidt
en deinen in de kosmos uit