Abelard en Héloise

Geert Messelis

ze liggen samen zij aan zij
ergens verborgen in Parijs
alsof de liefdesstad zich schaamt
rust werd hen bij leven niet gegund
het leven was geen paradijs
hun pad ging over doornen
toen hij ontmand werd
kozen beiden het habijt
zij werd abdis hij werd abt
toen konden ze nog bidden tot hun God
en tot elkaar
want liefde liet niet los

mijn vraag: waar bleef hun passievrucht
bij al die goddelijke devotie