liefde tussen lakens

Geert Messelis

we liggen tussen lakens
de tijd werd even uitgeschakeld
zachtjes sluip ik uit het bed
en rook een eerste sigaret
licht sluimert door de ramen
de stad heeft zich verslapen
de auto's staan in rijen paarden
zon speelt op jouw zomersproetjes
de lakens zijn bejaard geworden
met kreuken in het gezicht
ik blijf vandaag bij jou in bed
voel me een bakker
die het deeg zal kneden
in uitgillende vormen