schuwe liefde

Geert Messelis

je trekt je huid
zoals een voet
wat achteruit
ik ken je veel te goed
ik laat je rustig achteruit
de kamer plots verlaten
geen ogen nodig om te zien
je komt terug
je praat
met donkere tonen
uit het orgel van je ziel
ik neem je op mijn schoot
tot troost
verleden
is de meststof
van het heden
ik wil je bloesems
(heel de kamer is vol geur)
niet in perken
de bruidssluier groeit wild
over het hele huis
je sluiert je de ogen
ik zalf je met woorden
tot een zucht
je mond verlaat
je slaapt nu in mijn armen