Wat rafelige trouw
wat rafelige trouw
ik zag
je vlucht omhoog
maar kon jou niet bereiken
zwaaide schreeuwde
voelde mij verlaten
zonder vriend en troost
jij doorleefde
mijn bestaan liet mij gaan
als ik dat nodig vond
sprong in de bres
als ik mijn slechte keuzes
weer met ruzie had beslecht
maar samen knopten wij
bloeiden volop lente
ook in de bitterste kou
jij wist mijn
onvoorwaardelijke liefde
en soms wat rafelige trouw
ik houd van jou
in ons bestaan was jij
meer dan mijn eigen naam
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 06-04-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Informatie bij het gedicht
06/04/2015
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Wat rafelige trouw’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.