blauw van kou naar geel

wil melker

ik hoor lente
in je stem
zie ondeugd
in je ogen
voel sprankelend
nieuw leven in
zonnestraal beloven

in zachte ondertonen
wortelt een begin
ik ging daar tegen in
jij kleurde blauw
van kou naar geel
de winter was
voor ons te veel

in donkere uren
verstreek de tijd
in noodgedwongen
ledigheid, zij moest
niet langer duren
een nieuw start
vraagt alle tijd

we zijn ontwaakt
als binnenkort
de zomer blaakt in
zon op volle stranden
weer niets omhanden
wel warmte die liefde geeft
voel, wat er in samen leeft