en nooit genoeg kan ik het zeggen
op het loopvlak van voetzolen
blijft een lachen hangen
heb jij tijdens het wandelen
alle dijken van mijn binnenwaters
geopend, verdorde oevers bevloeid;
jouw stem ankert in mijn buik
’s zomers leg jij zonnen en bloemen
op mijn borst; bont zwaluwen
die uit jouw ogen opstijgen
en in mijn mond landen
voeren mij wanneer de stroom
opgedroogd is, ik ‘t kaf verzamel
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 25-11-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
sunset (Actief sinds: 08-10-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘en nooit genoeg kan ik het zeggen’ van sunset zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.