«»
blijft een lachen hangen
heb jij tijdens het wandelen
alle dijken van mijn binnenwaters
geopend, verdorde oevers bevloeid;
jouw stem ankert in mijn buik
’s zomers leg jij zonnen en bloemen
op mijn borst; bont zwaluwen
die uit jouw ogen opstijgen
en in mijn mond landen
voeren mij wanneer de stroom
opgedroogd is, ik ‘t kaf verzamel
en nooit genoeg kan ik het zeggen
op het loopvlak van voetzolenblijft een lachen hangen
heb jij tijdens het wandelen
alle dijken van mijn binnenwaters
geopend, verdorde oevers bevloeid;
jouw stem ankert in mijn buik
’s zomers leg jij zonnen en bloemen
op mijn borst; bont zwaluwen
die uit jouw ogen opstijgen
en in mijn mond landen
voeren mij wanneer de stroom
opgedroogd is, ik ‘t kaf verzamel
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 25-11-2014
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
sunsetActief sinds: 08-10-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘en nooit genoeg kan ik het zeggen’ van sunset zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Liefdesgedichten (over liefde)
Nieuwste gedichten
|
Best beoordeelde gedichten
|
Populairste dichters
|