INLOGGEN
«»

en nooit genoeg kan ik het zeggen

op het loopvlak van voetzolen
blijft een lachen hangen
heb jij tijdens het wandelen
alle dijken van mijn binnenwaters
geopend, verdorde oevers bevloeid;
jouw stem ankert in mijn buik

’s zomers leg jij zonnen en bloemen
op mijn borst; bont zwaluwen
die uit jouw ogen opstijgen
en in mijn mond landen
voeren mij wanneer de stroom
opgedroogd is, ik ‘t kaf verzamel

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 25-11-2014

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

sunset
Actief sinds: 08-10-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘en nooit genoeg kan ik het zeggen’ van sunset zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.