liefde het begin der dingen

sunset

regen dirigeert het thema eenzaamheid
glinstert te veel als zijn het woorden
die zichzelf hier irriterend adverteren
me willen dwingen om met hen wenen

doch blijf 'k standvastig in mijn eigen muren
waar ramen nimmer zijn gesloten
de nachten heb ik echt niet nodig
als droeve fluweelzachte tijd

waarna ik streef is slechts een stilte
die ik in vrede vurig wil begeren
naast het oprechte onverbloemde spreken
dat als muziek elk oppervlakte peilt

begin het heel eenvoudige te leren
zie in mijn zijn de simpelheid van dingen
zoals de liefde die mij altijd toegenegen
in 't leven niet te weigeren is