Sprookje
Onder de brug lees ik
Met stille ogen over genot en delen Geklaarde boter, kerrie smullen met gewelde vruchten Vragen mogen stellen die mijn hart van streek ontluchten
Gladde water vlondert ruim en hartelijk mee
Geeft zachte kopjes beven zoals vogels doen
Neuriet terwijl de golven hemels samenspannen
Vier voeten feilloos dansen, voor de malse bui uitrennen
Gelach rinkelt verklonken brug “le pont d'amour” voor dat moment
Gevolgd door levenslange scene van een kus
Die onbeschreven maar zo hevig zwijgt tot einde rozig verliefde sprookje alle regels verdwenen Schuchtere herinneringen aan karmozijn geluk breken open
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 13-10-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Poëzie en profil (Actief sinds: 13-10-2014)
Informatie bij het gedicht
Zo was het voor mijn opa en oma die een groot gezin en zware arbeid, de tijdgeest niet ontkwamen, maar samen bleven en vlak na elkaar zijn overleden. Iedereen kent de liefdesbrug met vastgeklonken slotjes in Parijs of andere brug. . Typografisch is het van oorsprong anders, namelijk breder geschreven op het blad. Dit is echter niet mogelijk hier.
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Sprookje’ van Poëzie en profil zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.