Telkens dooft het pluralisme
het kenmerk van een naakt verlangen
dat taalkundig mij verziet in liefde
weliswaar met afgebroken zinnen
plaatst ons samenzijn
tussen houten pilaren
buigzaam zoals de nacht
riekt naar stilstaande uren die
sober doch kwetsbaar de repen
maanlicht versmallen speurt
mijn domein naar eenvoud
een eenvoud zonder sporen
die wijzen naar nieuwigheden
we dragen deze zomerlente
in onze handen, zaaien begrip
waar liefde is gedoofd en spelen
het spel met woorden
en zinloze gedachten
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 07-10-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
elze schollema (Actief sinds: 01-10-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Telkens dooft het pluralisme ’ van elze schollema zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.