Ongeblust vuur
Toen ik haar zag,
Ontvlamde in mij een vuur.
Door haar te kussen,
Wilde ik het vuur blussen.
Maar d’afstand was te groot,
Ik kon haar niet bereiken.
Ik heb haar niet gekust,
Het vuur in mij bleef ongeblust.
Vuur blijft smeulen in mij,
Mijn brandend hart
Verteert langzaam in mij.
Het verlangen blijft duren
Naar haar kussen,
Duurt tot m’n laatste uren.
Over dit gedicht
Geplaatst op: 23-05-2025
Over deze dichter
Joris Olivier (Actief sinds: 09-06-2023)
© Op dit gedicht 'Ongeblust vuur' van Joris Olivier zijn auteursrechten van toepassing. Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.