Spontaan vervolg

Joris Olivier

Toen die schoonheid die mij kuste,
ik mij vergewiste mij niet vergiste,
zei ’k van die kussen wel pap luste!
Spontaan liefdesverklaring opdiste.

Dat viel bij de schone in de smaak,
met mij ’t leven verder wilde gaan,
’n liefdespaar met me zijn voortaan.
Neen, zóiets overkomt je niet vaak.

We zijn al vele jaren ’n gelukkig paar,
hebben al een flinke kinderschaar,
’t klinkt ongelofelijk, maar ’t is waar!

Ja, die schoonheid js echt de ware,
’k wil haar niet, nooit meer kwijt,
geluk tot in eeuwigheid bewaren!