VAN PECH NAAR GELUK
Men noemt heer Bommel
een luie nietsnut
die niets uitvoert en slechts teert
op geërfde bedragen
neerslachtig gaat hij naar buiten
de winterse kou in
wandelt door dikke sneeuw
met sjaal muts en wandelstok
heeft -heel uitzonderlijk!- sokken
aan zijn behaarde voeten
Olivier bezoekt het huisje
van zijn vriendin juffrouw Doddel
glijdt bij 't afstapje uit
schopt daarbij het dienblad
uit gastvrouws handen weg
kan en kopjes vallen kapot
wat zij hem van harte vergeeft
maar hij zelf heeft grote spijt
de berouwvolle
keert spoedig terug
met een emmertje vol tulpen
wil zich daarmee vertroosten
doch een pinnige weduwe
vermaant de zachte Doddel
die lompe vadsige Bommel
voor altijd te vergeten
onze verslagen Ollie
gooit de vredesbloemen weg
maar het bedeesde vrouwtje
bewaart sterke liefde in zich
die vele jaren lang
rustig onverstoorbaar brandt
tenslotte hoog oplaait
twee harten bijeen brengt
het echtpaar Bommel-Doddel.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 22-03-2023
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Han Messie (Actief sinds: 18-01-2018)
Informatie bij het gedicht
Heel lang is de bekende heer Bommel bevriend met het kleine vrouwtje juffrouw Doddel. De vriendschap wordt steeds hechter en tenslotte mondt dat uit in een huwelijk. De vriend Tom Poes wordt daardoor wel wat meer een eenling.
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘VAN PECH NAAR GELUK’ van Han Messie zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.