Koppige geuren

Ron Dietvorst

In de flauwe bocht
zal ik je voorbij scheuren
en schrok van gebeuren
en rook je koppige geuren

even voorbij de molen kreeg je
een klap van de wieken
en moest je uitzieken
maar ik bleef je toch rieken

het koppige dat aan je vastzit
waarvan ik soms moet trillen
waarvan je met bijwijlen hoort gillen
het is zeker niet van je weidse billen

een geur van een viooltje draag je niet mee
maar het is hoegenaamd
of nauwkeurig gezegd dusgenaamd
dat jouw vrouwelijkheid me omvaamt.