«»
Zwijg, gij schreeuwers dezer aarde.
Uw woordenstroom verliest
zijn waarde
in de kolkende waterval
van ziedend schelle woorden.
Er zijn er zo velen,
die met hun schetterend gebral,
vanuit naar boven opgeheven kelen,
de hemel verstoren
met hun valse akkoorden.
Maar,
dit ene woord verguldt,
verfijnd en broos,
hetgeen de frasenstroom verhult:
Roos
Het woord
dat uitgroeit tot gedicht,
dat vlammend nu de stille
ruimte vult
en eenzaam rust in het avondlicht.
Roos (2)
Zwijg, gij schreeuwers dezer aarde.
Uw woordenstroom verliest
zijn waarde
in de kolkende waterval
van ziedend schelle woorden.
Er zijn er zo velen,
die met hun schetterend gebral,
vanuit naar boven opgeheven kelen,
de hemel verstoren
met hun valse akkoorden.
Maar,
dit ene woord verguldt,
verfijnd en broos,
hetgeen de frasenstroom verhult:
Roos
Het woord
dat uitgroeit tot gedicht,
dat vlammend nu de stille
ruimte vult
en eenzaam rust in het avondlicht.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 02-12-2020
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
JanLucas van der WoudeActief sinds: 02-12-2020 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Roos (2)’ van JanLucas van der Woude zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Liefdesgedichten (liefde voor iemand)
Nieuwste gedichten
|
Best beoordeelde gedichten
|
Populairste dichters
|