Dichtbij
Het regent verdorde blaadjes,
door de blaadjes zie ik de regen.
Altijd wind tegen, het is me om het even.
Even sta ik
stil, denkend
bomen wenkend
god's gieter schenkend
humeur niet te krenken.
Lachend te kijken
naar een schim in de verte.
Nog wat mensen ontwijken.
Paraplu's, op oog hoogte, zoekend naar droogte.
Die laatste paar
passen in het plaatje.
Alle anderen weggedropen
alleen jij daar
met je haar in knopen, mascara uitgelopen.
Daar sta je voor me
met blauwe ogen, ik gebogen.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 03-10-2017
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
De Lente Smaek (Actief sinds: 02-10-2017)
Informatie bij het gedicht
Een gedicht over het dichterbij komen van een persoon die me dierbaar is geworden. Het maakt niet uit hoe hard het weer huilt, blij zal ik zijn als ik haar zie. Gr. De Smaek Lente
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Dichtbij’ van De Lente Smaek zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.