Vakantieliefde

Valentijn

Zeven weken
Zonder jouw ogen
Verdrinkend in blauwe tranen
Prevel ik gevederde monologen
En zoek mijn toevlucht in wanen

Ik heb een nabeeld opgericht
In het park der Reizende Zielen
Elke dag bezoek ik je gezicht
Het geeft me vleugels op wielen

Nog nooit ben ik zo ver
Buiten mijn kosmos geraakt
Niet eerder zag ik een ster
Zo dichtbij en volmaakt

Ik dacht dat ik alles won
Maar boven de weg naar jouw hart
Schijnt een zilte zon
Ik ben in buitenzinnen verward

Wanneer kan ik weer slapen
Wanneer heb ik weer rust
Als ik maar niet
Aan dit smachten gehecht ga raken
En bang ben dat je mij
Op een zoete morgen
Wakker kust