Ik en vogel

annxdichter

Deze nacht kwam vogel terug,
Om te vragen,
Of aan haar nog wordt gedacht.

“natuurlijk” fluister ik.
Maak je geen zorgen
En slaap zacht.

“Vergeet niet
Jouw mooie melodieën te fluiten”, zeg ik
Maar vogel schudt haar kop.

Vanavond blijf ik aan jouw raam,
Voor jou fluiten.
Vanavond blijf ik aan jouw raam,
Tot je ogen sluiten.

Ik baan mij een weg,
Tussen het geplooide laken.
Het witte laken dat jou omarmd.

Omarmen zoals ik zou willen.
Ik rijk je daarom mijn vleugel aan.

Vlieg met mij mee,
Zodat het voelt alsof alleen jij en ik bestaan.