Sterren

Alexander

Schitteringen stralen in een leeg universum
door mijn emoties die mij duizelig maken
waar mijn gevoelens zwart voor ogen zien.
Alleen met de omlijsting van de avondgloed
verwatert mijn beeld in een breed horizon
waar alleen het geluk schittert van euforie.

Het podiumlicht dat mijn wens hypnotiseert
met herinnering dat als een metronoom gaat
en glinstert joviaal als een eeuwige portret.
Het theater sluit als de dagen weer lengen
alleen de kortste dag inspireert mijn moment
waardoor ik mijn stoel al voor het raam heb gezet.