Teder druk ik je aan mijn borst

Mathilda van Bentum-Hofker

Teder druk ik je aan mijn borst
streel je al wat grijzende haren
onze liefde gerijpt en gegroeid
doorstond de vaak woelige baren
van vreugd en soms ook verdriet
leerde wij samen het levenslied
te aanvaarden zoals het was
als ik terugzie, lijkt het zopas
dat ik je toen leerde kennen
en mocht ons scheiden sneller zijn
als dat wij zouden willen wensen
tot dan kent onze liefde gene grenzen
en zo er misschien is een verder leven
zal ik weer aan jouw mijn hart geven.