Ze stapelt wolken
ik ken de
plotse zomerwind
volle takken brekend
nog niet mijn herfstkind
ze stapelt wolken
in het blauw tot
grote hoogte hun grijze
onderkant verregent gauw
ik bliksem schrik
met weerlicht in jouw ogen
je lacht zo lief en
met een tikkeltje gedogen
we donderen heel zacht
want niemand hoeft
te weten van ons onweer
dat zal komen in de nacht
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 21-04-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Ze stapelt wolken’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.