Warmde in pandemonium
jij barstte
in de zon
ging nova op
heel eigen wijze
ik warmde in
pandemonium zag
de manen steeds
steiler rijzen
in het licht
van verre sterren
kon ik je na lichtjaren
eindelijk achterhalen
jouw nova gaan
hebben mijn manen
en planeten altijd in
het schrikkeljaar geweten
ze waren tijdelijk
maar in de nieuwe zon
zullen alle elementen
zich steeds weer beter weten
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 21-04-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Warmde in pandemonium’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.