Bent mijn rots
jij bent mijn rots
vangt licht
van dageraad
verzamelt warmte
als de mens nog slaapt
jouw hitte
komt pas vrij
in avondlijke uren
ik was erbij
jij warmde mij
je gaf je bloot aan
maan en sterrenregen
ik voelde hoe jij
zacht de dag besloot
in mij beschutting geven
streel nu de kleine barsten
in jouw groot massief
kou zal jou in nachten
splijten maar weet dat ik
je altijd trouw zal blijven
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 20-04-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Bent mijn rots’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.