INLOGGEN
«»

Bent mijn rots

jij bent mijn rots
vangt licht
van dageraad
verzamelt warmte
als de mens nog slaapt

jouw hitte
komt pas vrij
in avondlijke uren
ik was erbij
jij warmde mij

je gaf je bloot aan
maan en sterrenregen
ik voelde hoe jij
zacht de dag besloot
in mij beschutting geven

streel nu de kleine barsten
in jouw groot massief
kou zal jou in nachten
splijten maar weet dat ik
je altijd trouw zal blijven

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 20-04-2015

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

wil melker
Actief sinds: 07-02-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Bent mijn rots’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.