Strijkt wat wilde haren

wil melker

een enkele keer ga jij
nog weer naar boven
de poppenkamers lijken
nu steeds verder weg

de trap was
nauwelijks te belopen
maar hun ogen hielden
jou niet van ze weg

je hebt ze aangekleed
met alle zorg en
liefde in die jaren
zij gaven jou een evenbeeld

vertellen hoe jouw
leven is gevaren
met wie je bed en
dagen hebt gedeeld

je strijkt wat
wilde haren plat
kust rode monden vergeeft
zonden die een enkeling nog had

dan daal je af
de trap met eindeloze treden
bent in het heden maar knuffelt
hen nog in een zacht en lief verleden