Zwarte feesten witten tijd

wil melker

weer heeft de zon
zijn rood de sloot een
laatste rimpeling gegeven

de dag is dood
maar in de nacht
ontwaakt het tweede leven

de schaduwen van licht
gaan dan hun feesten geven
de maan schijnt zonder zicht

stilte jaagt de angsten aan
donker kruipt uit holen
vals sluipt onguur naderbij

witte ogen zijn partij
ze roeren zich en woelen
het hete zweet gutst lijven

vuil beklijft juist anoniem
adem stinkt verdorvenheid
ook zwarte feesten witten tijd

de desolaten blijven eenzamer dan
ooit in hun krochten vol met vrezen
licht heeft angst de nacht gewezen