Geloken pauwenogen
zag de onrust
in je slag
je wiekte traag
op warme winden
fladdert om de
nieuwe stroming te
hervinden die je lift
vleugelt zacht
geloken pauwenogen
op een witte ondergrond
de poten zwart al
uitgestoken voordat
je op de kroon
van bloemen landt
nectart gulzig
lentes eerste vocht
vouwt je vleugels
als de wind weer
aan je sjort en opent
voor een nieuwe vlucht
er hangt zomer in de lucht
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 19-04-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Geloken pauwenogen’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.