De steek in fataal

wil melker

ik geef je mijn hart
wederom in jouw handen
jij koestert mijn ziel

opstandig in wezen
agressie als taal maar ik
heb jou het kind laten lezen

hoe het beloofde
kijkend naar ogen hunkerend
naar liefde reagerend als staal

spijkerhard vloekend
op laagwater zoekend
naar de steek in fataal

jij hebt gebloed
in woord en gedachten voelde
onwaarheid als nogmaals verkrachten

je kijkt achterom
ziet de chaos verleden
met warmte geef ik je heden

open je handen
koester mijn liefde en vergeef
mij de dingen waarmee ik je griefde