Die vagebondt
weer klooster ik
mijn eigen strand
de uitgestoken hand
liep in een ander ritme
voor ons draaft
de hond die vagebondt
met alles wat ze vindt
ons laatstgeboren kind
alleen de golven
horen onze woorden
verbittering die zucht
zout hangt in de lucht
we zijn de boulevard
weer opgegaan daar braken
onze dromen of het goed
zal komen hoop ik maar
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 17-04-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Die vagebondt’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.