Duinden in pannen
je bedekte mijn kust
waar ik rotste in
strijd met de zee
zacht nam je vloed
het geelwitte zand
met zich mee
we glooiden in strand
betreedbaar voor velen duinden
in pannen om elkaar stil te strelen
toen kwam de storm
onverwacht tussenbeide
terwijl wij al zomerslang vrijden
jouw zand is verdwenen
toch rots ik niet meer en verwacht
je op springtij dan kiezel ik weer
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 17-04-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Duinden in pannen’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.