ontmoette zo je lach
je raam sprak donker
kon geen licht verstaan
je schaduw op behang
was er nog niet zo lang
gebogen over boeken
het internet paraat
zag ik je woorden zoeken
studerende tot avonds laat
dromend keek je vaak
naar buiten hoorde dan
dezelfde vogels fluiten
ik ontmoette zo je lach
zag gordijnen plotseling
verdwijnen en dozen stapelden
zich op ik wist dat je vertrok
een zwaai en leeg was weer je hok
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 14-04-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘ontmoette zo je lach’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.