«»
kon geen licht verstaan
je schaduw op behang
was er nog niet zo lang
gebogen over boeken
het internet paraat
zag ik je woorden zoeken
studerende tot avonds laat
dromend keek je vaak
naar buiten hoorde dan
dezelfde vogels fluiten
ik ontmoette zo je lach
zag gordijnen plotseling
verdwijnen en dozen stapelden
zich op ik wist dat je vertrok
een zwaai en leeg was weer je hok
ontmoette zo je lach
je raam sprak donkerkon geen licht verstaan
je schaduw op behang
was er nog niet zo lang
gebogen over boeken
het internet paraat
zag ik je woorden zoeken
studerende tot avonds laat
dromend keek je vaak
naar buiten hoorde dan
dezelfde vogels fluiten
ik ontmoette zo je lach
zag gordijnen plotseling
verdwijnen en dozen stapelden
zich op ik wist dat je vertrok
een zwaai en leeg was weer je hok
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 14-04-2015
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
wil melkerActief sinds: 07-02-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘ontmoette zo je lach’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Liefdesgedichten (liefde voor iemand)
Nieuwste gedichten
|
Best beoordeelde gedichten
|
Populairste dichters
|