INLOGGEN
«»

ontmoette zo je lach

je raam sprak donker
kon geen licht verstaan
je schaduw op behang
was er nog niet zo lang

gebogen over boeken
het internet paraat
zag ik je woorden zoeken
studerende tot avonds laat

dromend keek je vaak
naar buiten hoorde dan
dezelfde vogels fluiten
ik ontmoette zo je lach

zag gordijnen plotseling
verdwijnen en dozen stapelden
zich op ik wist dat je vertrok
een zwaai en leeg was weer je hok

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 14-04-2015

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

wil melker
Actief sinds: 07-02-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘ontmoette zo je lach’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.