een neus die boog en krulde

wil melker

beiden hebben we
gedachten geschetst
het werkelijke moet nog komen
een vervolg op dit virtuele
beeld met ongekende dromen


ogen waren transparant
ontmoetten lange vingers
aan een hand die popelt
creatief te zijn als spel in gein
maar ook zacht strelend over pijn


zag stilte en verlangen
in rode lippen hangen
een neus die boog en
krulde met de mondhoeken
omhoog in lijnen van de lach


geëtst staan de herinneringen
aan de fouten die wij ooit begingen
jij was niet klaar en ik nooit daar
als we probeerden met elkaar te leven
uit een geven diep van binnen


maar nu is alles anders
kom ik bij je in zacht ontmoeten
het tedere begroeten van elkaar
jij verbaasd en ik verwonder mij
nee wij zijn nog lang niet klaar