een woordloos verwensen
ik stond
waar je staat
zag witte nevels
de mistige horizon kussen
in de koude stilte van morgen
voelde hoe onze banden braken
toen jouw ogen
mijn waarheid raakten
doodlopend trok ik
mijn cirkels recht kwam dwalend
hard op mijn bek terecht
woedend trapte ik jou
van mij af terwijl ik
nog altijd veel om je gaf
verstikkende liefde
een woordloos verwensen
alleen dood is vrij van jouw grenzen
ik sta
waar je stond
wil je terug voor je gaat
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 12-04-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘een woordloos verwensen’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.