«»
om de wind te kluisteren
die dwarrelt
vlaagt en fluistert
in en om me heen
wil snijden
als een mes een zwaard
gewet op scherp gekarteld
in tweezijdig zijn
met aangepunt venijn
wil branden
om de zon te verzengen
met hete passie van kracht
tomeloze hitte
van vurige macht
wil huilen
met golven verdriet
zeeën van tranen
beukend op
rots en graniet
ik wil één keer
nog razen
vechten en vloeken
als dwazen
nachten vertrappen
overdag weer
gaan stappen
mijn liefste zonder bezinnen
binnenste buiten beminnen
ik wil nog één keer
met aangepunt venijn
ik wil stormenom de wind te kluisteren
die dwarrelt
vlaagt en fluistert
in en om me heen
wil snijden
als een mes een zwaard
gewet op scherp gekarteld
in tweezijdig zijn
met aangepunt venijn
wil branden
om de zon te verzengen
met hete passie van kracht
tomeloze hitte
van vurige macht
wil huilen
met golven verdriet
zeeën van tranen
beukend op
rots en graniet
ik wil één keer
nog razen
vechten en vloeken
als dwazen
nachten vertrappen
overdag weer
gaan stappen
mijn liefste zonder bezinnen
binnenste buiten beminnen
ik wil nog één keer
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 12-04-2015
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
wil melkerActief sinds: 07-02-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘met aangepunt venijn’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Liefdesgedichten (liefde voor iemand)
Nieuwste gedichten
|
Best beoordeelde gedichten
|
Populairste dichters
|