druifde in mijn wijn

wil melker

je druifde
in mijn wijn
voelde schraalheid
op mijn lippen
wat in groen begon
moest rijpen in
de hete zon


ik wist je achter
het centraal massief
de kale bergen
na de imposante
bariérre leveren
nu eindelijk de
beste Corbiére


jij weet van overleven
de kale rots
kon jou de kalk geven
die je nodig had
de scherpte van
karaktervast en alcohol
die daarvoor nodig was


het tikkeltje venijn
dat oprispt in de nasmaak
mag er zijn jij hebt
seizoenen teruggegeven
waarin de mens niet meer
kon leven in eenzaam kaatst
Lanquedoc haar eigen pijn