de steen die aanstoot gaf
we struikelden weer
samen maar wie het eerst
ik nam en zag je hand
in begeleiden maar
wist ons evenwicht
voor even niet
jij zag de steen
die aanstoot gaf
in voelen en dacht
wat die bedoelde
ik stapte mis althans
in jouw gezicht
mag ik je hulp
om overeind te komen
dit is geen eind
aan onze dromen want
wegen zijn soms stroef maar
liefde kan echt alles schonen
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 12-04-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘de steen die aanstoot gaf’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.