tot steen gebakken kou
je keek om
de hoek versprong
waarin wij als
gevangen leefden
ik zag
je perspectief
ineens had ik
je weer uitbundig lief
wij zijn de dans
ontsprongen
werden uit elkaar
gedrongen
plaatsten muren
die bescherming zongen
met tot steen gebakken kou
gestapeld met berouw
ik kijk om
stille liefdes
zwaaien om de hoek
ik groet
terwijl mijn andere hand
heel zacht
jouw lichaam zoekt
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 12-04-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘tot steen gebakken kou’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.