de wereld weer laat razen

wil melker

als ik
in de spiegel kijk
zie ik net
niet echt
de werkelijkheid
ik ben
met jou verbonden
het spiegelbeeld
kan dat doorgronden
zie mezelf
in jouw perspectief
verdwijn niet zo
mijn lief

als ik
in de bossen loop
zie ik tussen
teer en groen
jouw ogen komen
je donkere haar
je oren
uit het niets geboren
jouw gezicht
gevlochten door
het licht
de mist
verneveld glimlach
je naar mij
het maakt me blij

als ik
op strand
jouw geuren
weer ontmoet
de golven tegemoet
verwelkomend
met wit en schuim
de andere kant
een vage duin
jouw voetstap
naast me in het zand
jouw kleine hand
gevat
de neuzen in de wind
zo eensgezind

als ik
de stilte om mij heen
verbreek
de wereld
weer laat razen
dan hoor ik
boven alles uit
jouw stem
geluiden worden
harmonie
gedirigeerd
door warmte
jouw modulatie
prest dissonanten
naar de kanten
voert boventoonse
zinnen aan
jouw klanken
kleuren mij
jij maakt me vrij