een huis uit vele werelden

wil melker

er was geen kamer
op het hoogste huis
slechts vier kantelen
muren waren transparant
verzonnen in een pogen
elkaar het uitzicht te gedogen



ik leunde tegen jou
en jij gaf mij houvast
in eerst ontmoeten
het groeten was een
huis uit vele werelden
zo blij je thuis te zien



samen nog geen team
maar delen onvoorwaardelijke
liefde in een status die niet mag
maar alles bracht ons onverwacht
het paradijs dat jou weer adem gaf
en mij de kracht om door te gaan met leven