voeten kleien in het vasteland
je droogt niet op
in zout als je mij
met golven streelt
klooft mijn plooien
niet maar deelt
je rolt en overkuift
spat schuim tegen
mijn lijf als ik
je wil trotseren en loopt
terug in wederom proberen
maar ik duik in je
onder en verwonder
me over je soepele
tegenstand mijn voeten
kleien in het vasteland
we drogen op het strand
mijn zout is jouw wegspoelen
je was bij mij en ik
in jou het schuim kuift
steeds ons eeuwige bedoelen
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 12-04-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘voeten kleien in het vasteland’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.