wij zijn elkaars slaven

wil melker

ik zou iedere
vonk in je ogen
aanwakkeren tot vuur
met je laaien en woeden
tot onze binnenbrand
uitslaat en niemand
de vlammen meer
meester kan worden


wij zijn elkaars slaven
vrijheid tot passie verteerd
zinnen gericht op behagen
haast is verleerd
alleen handen spelen
hun spel in beminnen
lippen verwennen
het zachte van binnen


ogen gedogen een
spanning die stijgt
adem gaat sneller
je kreunt en je hijgt
tot in een diepe ontlading
de magie van samen
zich langzaam bevrijdt