een hals die zachtheid toont

wil melker

je gezicht wordt mijn gedicht
nog slapend in ontspanning
de glimlach van een mooie
droom zweeft rond je mond

ogen zijn gesloten open
je trekken licht innemend
en je armen nodigen de
wereld tot een warm omhelzen

ik zie het kloppen van je hart
in een hals die zachtheid toont
de lijn omhoog naar kaken
die toch vastberaden zijn

als dan je glimlach
zich verdiept en ook
je adem vrolijkheid verraadt
ontstaat het kuiltje in je wang

je lach is ingehouden lang
je schrikt er zelf van en
ik zie je ontwaken de leuke
droom langzaam verlaten

in je ogen licht de nacht nog op
terwijl je handen aan de dag
beginnen door gordijnen komt
de zon schoorvoetend binnen