zien hoe licht daar breekt

wil melker

onze dromen zijn van glas
in vormen teer en breekbaar
ze schijnen door voor altijd vast


ik wil kijken in je ogen
zien hoe licht daar breekt
hoe langzaam jouw emoties doven


samen gaan we wandelen
naar de grens van ons gebied
leven tussen vreugde en verdriet


ik wil met jou de bloemen zien
de vergezichten in de wolken
gras dat buigt in golven wind


soms breken we iets fijns
omdat we ook de tijd vergeten zijn
dingen die we van elkaar niet weten


met jou wil ik in glas de morgen
blazen in transparante uren van geluk
kom we gaan het aan de toekomst vragen