want onze handen raken
mag ik spoken
door je hoofd
je handen voor
mezelf gebruiken
ik geef maar neem
ook uren van je af
die ik je eerder
vol intense liefde gaf
jij deelt mijn bestaan
daardoor kan ik je
niet laten gaan
want onze handen raken
pluk weer die bloem
in het groen, ja korenblauw
ze staat er trouw te bloeien
omdat ik eindeloos van je houd
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 11-04-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘want onze handen raken’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.