INLOGGEN
«»

wit verschiet naar roze

ze keken al mijn kleuren grauw
lucht droeg minder vluchten
wind verkoelde snel tot kou

geen zon in spiegeling
donker rimpelden de poelen
ik had er ook geen zin meer in

maar in jouw hand
bloei ik weer op
schoon het vuil van vleugels

je kijkt me aan
fluistert zacht
dat kon niet door de beugels

ik schaam me
wit verschiet naar roze
je laat me in het rode blozen

onschuld is voorbij
vergeef en vlieg met mij
de vlucht van duizend rozen

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 10-04-2015

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

wil melker
Actief sinds: 07-02-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘wit verschiet naar roze’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.