flarden vals gezang

wil melker

de duivelsdans
vooruit twee terug
ruwe aarde
wordt gestriemd
door flarden vals gezang
kreun maar in
ontblote bovenlijven
wiegen op een
doorgesleten oerpatroon
tijd verdansend
in de nacht


mijn uitgestoken hand
gegrepen door feedback
van opties in
veranderde omstandigheden
afwijzing verheugt
weerde lang herinnering
maakt verleden
tot weerbarstig heden
deze toekomst zonder kans


in een doorgesleten
oerpatroon
blijven wij dansen
gaan met scheve passen
niet betreden paden langs
wiegend en geurend
een bloemblad
achterna tot ver
voorbij de horizon